Dag 6: Buonalbergo – Lucera

Ik zal maar beginnen met gisterenavond...
Om 20 u kwamen Fernanda, Antonio en hun dochter met onze maaltijd. Daarna trok de dochter zich terug.
De eerste gang: pasta op Italiaanse wijze. De saus was gemaakt met producten uit hun eigen tuin, net zoals de rest.
Daarna tomaten met ui in zelfgemaakte olijfolie. Zo'n olijfolie kun je gerust puur drinken. Lekker!
Als laatste fijne plakjes groenten met kaas en kruiden.
Alles werd geserveerd met plaatselijke witte wijn.
Als dessert was er zelfgekweekte meloen.
Dit is de tweede keer dat ik geluk heb met een Fernanda: de eerste keer in Portugal, nu in Italië.

Tot mijn grote verbazing, kreeg ik een bidon water mee om mij 's morgens te wassen. Bij gebrek aan water, komt er in deze regio 's morgens geen water meer uit de kraan.

Deze morgen, om 7 u stipt, was Fernanda daar met mijn ontbijt. Het was de eerste keer dat er gewoon brood bij was. Maar de Italianen weten nog niet wat koffie bij ons is.

Vannacht heeft het niet geregend en ik startte mijn rit onder een licht wolkendek. Ik startte met een mooie afdaling en probeerde niet te denken aan wat komen zou. Eerst met volle teugen genieten!
Na een goeie zes kilometer begon een klim van ongeveer tien kilometer, opnieuw op een erbarmelijk wegdek.
Boven in het dorp hield ik een stop en weer moest ik op de foto! Tjah, ik kan er niks aan doen dat ze mij in Italië als een BV zien.
Na de koffiepauze met een croissant met marmelade begon ik aan de afdaling. Maar wat voor één! Het was bijna een mountainbike parcours. Zo smal, met putten en barsten! En daarbij regelmatig ook nog een bende honden op straat.
Eens beneden, begon het klimwerk. En ik die dacht dat het ergste voorbij was! Maar het ging naar een windmolenpark en in plaats van op 726 m kwam ik op 900 m uit.
Nu kon ik starten met de afdaling tot in Lucera, een 25 km. Maar in de afdaling miste ik ergens een afslag en zo werd de rit 12 km korter.
Eens in de vallei, blies een woestijnwind tegen. De baan was eindeloos recht. In de laatste 20 km had ik maar één bocht, eentje van 90°. Dit deed mij denken aan onze Moeren.

Om 12 u en na 64 km stond ik aan mijn B&B en kreeg ik hulp van een man die vroeg om morgen met me mee te fietsen.
Het blijft hier heet.

Ciao

Toegangspoort Lucera

Toegangspoort Lucera

Ingang voor fiets en begeleider naar kamer

Duoma Lucera

Klik op het kaartje om te vergroten