Jan naar Lecce: Dag 14: Santa Maria di Leuca

Gisterenavond mocht ik niet bij de nonnetjes eten. Waarom weet in niet, maar ik heb een aantal vermoedens: of ze hadden schrik dat ik te veel zou eten of moeder overste had al in de mot dat het nonnetje dat mijn testimonium schreef me te veel had ontmoet.
Wat ik juist gegeten heb, zal ik niet vertellen. Maar 't was lekker.

Deze nacht hoorde ik nog een paar donderslagen, maar deze morgen vertrok ik onder een staalblauwe hemel. Om half negen was het al 26°.
Wat me hard opviel, waren de triestige olijfbomen: deels ingekort en vaak zonder blaadjes. Misschien was het in deze streek dat de bomen ziek waren.
Ik hield enkel een lange stop in Galatina, waar in een kerk het bijbelverhaal in fresco geschilderd is.
Daarna was het maar 25 km meer naar Lecce. Gelukkig was het zondag, waardoor er geen verkeer was.
Na deze laatste rit van 82 km - en in totaal 1 008 km - zit ook deze camino er weer op.

Ik zocht mijn slaapplaats buiten het centrum op. Ik ging nog even slenteren in de oude stad en de herinneringen aan twee jaar geleden, gaven me een kick. Vooral de muziekvoorstelling 's avonds in het amfitheater...

Nu begint het moeilijkste: met de juiste trein naar Bari. En dan maar hopen dat de vriend van Pino die doos voor mijn fiets bezorgd heeft. Hij is dinsdag niet thuis, dus...
Pino zegt dat ik me geen zorgen moet maken, maar woensdag heb ik wel mijn vlucht.

Zo, nu nog Griet en Ruben bedanken voor het verzorgen van mijn blog. Ook dank aan mijn volgers en al diegenen die mij op de één of andere manier geholpen en gesteund hebben.

Er zijn al plannen voor volgend jaar. Maar eerst... een winterslaap!

Ciao vanuit het mooie Lecce
Jan