Dag 13: Otranto - Santa Maria di Leuca

Gisterenavond heb ik weer iets nieuws meegemaakt. Er was namelijk een restaurant in de omgeving, maar dat was volzet. De barman verontschuldigde zich en wou me naar een restaurant in de stad laten brengen. Maar ik had zelf een oplossing: voor de eerste keer in al mijn reizen, moest ik mijn noodrantsoen aanbreken. Maar daarvoor had ik heet water nodig. Daar zorgde de barman voor. Ik kreeg zelfs een dessert mee: druiven en meloen. Het was kip met curry. En het was dan nog lekker ook!

Deze morgen vertrok ik, na een uitgebreid ontbijt, met dreigende onweersbuien. Gelukkig dreven die wolken weg. Maar na twee uur was het dan toch van dat: er brak een onweer los. Ik was net een dorp uit, dus keerde ik onmiddellijk terug om te schuilen.

Na een half uurtje was het over, maar de lucht zag er nog steeds dreigend uit. Ietsje later was het dan ook weer van hetzelfde, maar gelukkig alleen regen deze keer. Ik kon dus gewoon doorrijden. Toen het ophield met regenen, brak de zon opnieuw door. Wat een verfrissing! En er zat direct meer zuurstof in de lucht. Zo ging het fietsen beter. Nog een geluk, want dat korte ritje ging constant op en neer... Maar de kust zag er wel prachtig uit.

Na 68 km kwam ik aan het eindpunt van de camino. Ik moest wachten tot 16 uur om mijn testimonium af te halen, want de nonnetjes waren aan het bidden.
Morgen voeg ik nog een toetje toe aan mijn reis: ik rijd richting Lecce.
In Firenze zeggen ze dat Lecce het Firenze van het zuiden is en in Lecce dat Firenze het Lecce van het noorden is.
Zo zie je maar dat niet alleen wij Belgen bekvechten.

Groetjes van bij de nonnetjes
Jan

Otranto

Otranto

Otranto

Testimonium

Samenkomst Adriatische zee en Io(nische) zee

Aankomst in Santa Maria di Leuca

Een grot

De adriatische kust

Otranto

Klik op het kaartje om te vergroten