Dag 12: Brindisi - Otranto

Voor mijn hotel lag de ganse nacht een motor van een overzetboot te ronken. Gelukkig had ik, dankzij mijn oordopjes, toch een goede nachtrust.

Deze morgen vertrok ik onder een bewolkte hemel, maar het was wel al 27°.
Eerst moest ik het industrieterrein van Brindisi dwarsen, om dan over grote akkers verder te fietsen. Ik kon zien dat dit een arme streek is. De huizen waren pover en vervallen. De meeste zijwegen waren nog onverhard. Zelfs de olijfbomen zagen er maar magertjes uit.
Pas na 30 km - en dan moest ik er mijn traject nog voor verlaten - kon ik in een dorp aan zee iets eten en drinken.
Na die koffiepauze, net voorbij een heuveltje, werd het plots groen van de druivelaars. Maar dat duurde maar een tiental kilometer om daarna weer over te gaan in een mager landschap.
Rond kilometer 60 kwam er plots een grote verandering: veel wagens met dagjestoeristen zochten de kleine stranden op. Maar het duurde nog enkele kilometers voor ik opnieuw een stop kon invoeren. Intussen was het kwik tot 37° gestegen.
Het was een beetje om moedeloos van te worden, die drukkende warmte en die eentonige, rechte wegen.
Maar na 75 kilometer kreeg ik mooie panorama's te zien. Ik heb mijn route opnieuw verlaten om al dat moois te bewonderen.
Dat gaf mij zo'n kick, dat ik al vlug bij mijn slaapplaats aankwam.

Er stond een oudere heer klaar klaar om mij in te schrijven. Hij vroeg of ik iets wou drinken. "Tuurlijk, een fris biertje." Hij kon het flesje niet openen van verbazing. Toen hij me met volle teugen zag drinken, kon hij zijn ogen niet geloven, tot ik zei dat wij Belgen bierdrinkers zijn.

Hopelijk zie ik morgen nog zo'n schilderachtige kuststroken. Maar eigenlijk moet je - en dit is de raad van een Italiaan - om al dat moois nog beter te zien, een boottocht langs de kust maken.

Groetjes uit het warme zuiden
Jan

Torre in Canabalate

Rocca Vechia

Rocca Vechia

Torre dell'Orso

Torre dell'Orso

Klik op het kaartje om te vergroten