Jan naar Lecce: augustus 2019

vrijdag 30 augustus 2019

Dag 5: Alife – Buonalbergo

Na een zwoele nacht, zat ik reeds om 7u aan het ontbijt.

Tijdens het eerste deel van de rit - van Alife naar Telese - was het landschap prachtig groen. Maar ik had wel last van vervelende vliegjes. Het begon ook al steiler te worden. Ik reed trager en zweette enorm.
Tijdens het tweede deel van de rit - van Termes naar Benevento - waren er vooral wijngaarden te zien, met hier en daar de eeuwige olijfbomen.

Tijdens het ontbijt hadden we de weersvoorspellingen bekeken: er bestond kans dat het zou regenen in de namiddag. Bij de start was het 25° en overtrokken. Na een uurtje fietsen vielen de eerste regendruppels. Daar bleef het bij. In de verte zag ik dreigende wolken, maar die dreven af.
De zon brak erdoor en in de vallei van de druivelaars was het heel warm. Neem daarbij de warme wind en de weg in slechte staat... Ik laste dus regelmatig een pauze in om te bekomen.

Eens uit Benevento begon de klim van een dertiental kilometer - met af en toe een kleine afdaling tussenin - naar het eindpunt.

Onderweg scheen de zon en was er geen schaduw. Toen ik eindelijk Buonalbergo binnenreed, hield ik halt voor een frisse pint. Het was intussen 37°.
Deze namiddag heeft het goed gerommeld, maar ik heb geen regen gezien. Hopelijk krijgen we vannacht wel wat regen, zodat het een beetje afkoelt.
Het dorp ligt op de flank van een heuvel en de meeste straatjes bestaan uit trappen. Gelukkig ligt de albergue aan de voet van het dorp. Hij wordt gerund door een koppel. Vanavond eet ik samen met hen. Ik kijk ernaar uit!

Zo, dat was het voor vandaag. Op het schema van morgen, moet ik maar 726 m stijgen.

In Alife ben ik gestart op een hoogte van 100 m en ik ben de dag geëindigd op 531 m.

Ciao

Fernanda & Antonio

Buonalbergo

Straatjes in de oude stad

Mijn albergue

Straatjes in de oude stad

Onderweg

Klik op het kaartje om te vergroten

donderdag 29 augustus 2019

Dag 4: Aquino – Alife

Deze morgen kreeg ik, zoals verwacht, een Italiaans ontbijt. Gelukkig was er ook een croissant bij.

De rit van vandaag kan je samenvatten als 'Italiaans vlak'. Bij ons zouden we dat al goed heuvelachtig noemen.
Bij de start was het 24° en bewolkt. Na enkele kilometers kwam ik aan in Cassino, een grote stad met een amfitheater dat ik eens wou bekijken. Maar het was te vroeg.
De ganse dag fietste ik door het prachtige landschap van de rivier de Volturno, met uitzicht op de uitlopers van de zuidelijke Apennijnen.

De kilometers vlogen voorbij en ik mocht pas om 15u binnen in de airbnb. Dat was voor mij ook de eerste keer. Maar na een berichtje, mocht ik vroeger binnen.

Om 13u en na 77 km stond ik aan de Porta Roma. De thermometer gaf 38° aan. Maar die warmte is toch anders dan bij ons. Voor ik Alife binnenreed, deed ik mij tegoed aan een fris pintje.

De airbnb is in feite een klein huisje met alles erop en eraan. In plaats van een handwasje, heb ik de wasmachine eens uitgeprobeerd. Na de was, de plas en het middagdutje, bezocht ik het oude stadje. Alife heeft nog de oorspronkelijke Romeinse stadsplattegrond, met het geometrische stratenpatroon, het castrum. Helaas waren veel gebouwen gesloten.

Zo, dat was het voor vandaag. Morgen zal er meer klimwerk zijn!
Ciao

Porte Roma in Alife

Porte Napoli

Mausoleum II eeuw

Castello Medioevale

Typisch dorp tegen de flank van een berg

Cassino

Kathedraal Santa Maria Assunta

Klik op het kaartje om te vergroten

woensdag 28 augustus 2019

Dag 3: Anagni – Aquino

Deze morgen moest ik mijn ontbijt nemen in een bar. Dat was zo afgesproken met het meisje van de B&B.

De rit begon met een flinke afdaling. Daarna werd het eventjes vlak, tot ik de kleinere wegen werd opgestuurd. Toen begon het klimwerk. Het waren maar korte, maar wel steile. Meer dan een col.
Na zo'n beklimming kwam ik boven in Ferentino, waar een mooie afdaling lag te wachten. Tot de gps opeens een melding gaf: "uit koers". Ik bekeek de kaart en besloot verder af te dalen en een nieuwe koers uit te stippelen.
Zo werd de rit van vandaag maar 70 km lang in plaats van de geplande 88. Hij werd niet alleen korter, maar ook minder zwaar. En achteraf bekeken was dat een goede ingreep, want om 11 uur wees de thermometer al 31°.
De laatste 25 km reed ik door een mooie groene vallei: die van de Liri.
Hoe meer ik Aquino naderde, hoe hoger de bergen werden. De berg op de foto is meer dan 1 600 m hoog. Gelukkig moet ik er niet over!

Al om 13u arriveerde ik in Aquino. De thermometer wees toen al 39° aan. Gelukkig blies er een lichte tegenwind, die zorgde voor wat afkoeling.
Bij de eerste bar gooide ik de remmen dicht. Ik dronk er een ferme pint. Ik had tijd genoeg, want ik mocht de B&B pas om 14u binnen.
Ik kocht nog een beetje fruit en toen ik uit de winkel kwam, stond een fan me op te wachten. We hadden een goede babbel. Hij was een kickbike beoefenaar. Bij het afscheid, nam hij nog een selfie van ons twee.

In de B&B werd ik vriendelijk ontvangen door een jongedame, afkomstig uit Rusland. Willy, wat een verschil met die Russin uit Verona!!

Zo, dat was het voor vandaag. Morgen een ander verhaal.
De Apennijnen komen alsmaar dichter...
Ciao

Anagni

Aquino

Klik op het kaartje om te vergroten

dinsdag 27 augustus 2019

Dag 2: Rome – Anagni

Deze morgen heb ik, op aanraden van het nonnetje, voor het ontbijt een stempel gehaald in de sacristie van Sint Pieter. Tot mijn grote verbazing mocht ik, na wat uitleg, binnen in de sacristie, terwijl de andere bezoekers de toegang werd geweigerd...
Daarna heb ik ontbeten bij de nonnetjes.
Bij het afscheid zei het nonnetje dat ik altijd welkom was.

Daarna begon de rit. Opnieuw moest ik Rome dwarsen en net als gisteren ging dat vlotjes.
Door de Porta San Sebastiano heb ik Rome verlaten om mijn weg verder te zetten op de Via Appia Antica, een Romeinse heerweg.
Dit alles nam een paar uur in beslag. Zo lang moest ik wachten op een stop. En het was nodig, want het werd warmer en warmer!
De weg begon te stijgen en het was drukkend heet aan het worden. Het afzien was nog niet ten einde, want de gps stuurde me het bos in, op een smal paadje dat uitgehold was door de regen. Maar ik was tenminste afgeschermd van de zon.
Toen ik, na ettelijke kilometers, uit het bos kwam, zag ik langs weerszijden de bergen opdoemen. Maar ik mocht in de vallei blijven en dat deed deugd.
Tot op 7 km van het einde, zag ik een dorp liggen op de flank van de heuvel, badend in de zon. Het was natuurlijk dat dorp waar ik moest zijn!

Na die klim stond ik, na 79 km, om 16u aan mijn slaapplaats.
Na alle administratie, nam ik zo vlug mogelijk een douche. Wat kan dat toch deugd doen!

Wat morgen me brengen zal, weet ik niet. Maar één ding weet ik zeker: de Apennijnen moet ik over.

Sint Pietersplein bij nacht

Sint Pietersplein in de zon

Het oude Rome

Oude stadspoort Porta San Sebastiano

Via Appia Antica

Resten op de Via Appia Antica

Artena

Toegangspoort Anagni

Klik op het kaartje om te vergroten

De rit van morgen: Anagni – Aquino

maandag 26 augustus 2019

Dag 1: Fiumicino – Vaticaanstad

De kop is eraf!

Vandaag werd ik, dankzij Bram - waarvoor dank - op tijd afgeleverd met mijn fietsdoos op het perron in Kortrijk.
Zelfs in Zaventem stak men een handje toe om die grote doos met de lift naar boven te brengen. Ik werd zelfs niet gescand!
Daarna moest ik nog inchecken. Ook dat leverde geen problemen op. I
k kon rustig de tijd nemen om naar de gate te wandelen.
De vlucht verliep vlekkeloos.

Nadat ik mijn fiets op punt had gezet, had ik één grote vraag: "Ga ik met een bus kunnen meerijden naar Vaticaanstad of moet ik het al fietsend doen?" Drie jaar ging dat vrij vlot, maar dit jaar was het andere koek. De bus die om 17u15 vertrok was volzet, waardoor ik nog een half uurtje moest wachten op de volgende.
Ik besloot dan maar te fietsen. De gps toonde mij de weg, maar na enkele kilometers zag ik twee mountainbikers een onverharde weg inslaan. Zij vertelden mij dat je zo naar Roma kon fietsen. Dus wat deed Jan? Zijn gps negeren! En wat was het resultaat? Jan zat plots op een privé weg!
Ik besloot dan maar het adres in te geven en na 33 km kwam ik bij mijn slaapplaats aan in Vaticaanstad, bij de nonnetjes. Het was dan al half acht.
Na een opknapbeurt kon ik op zoek gaan naar iets om te eten. Maar ik moest voor elf uur binnen zijn, want dan ging de deur op slot.

Zo, dat was het voor vandaag.
Tot morgen!